دو استاندارد ناسازگار و رقیب برای ADSL وجود دارد. استاندارد رسمی ANSI سیستمی است که به آن discrete multi tone یا DMT گفته میشود . با توجه به تولیدات کاخانجات اکثر تجهیزاتی که امروزه بکار میروند از DMT استفاده میکنند. استاندارد قدیمی تر و ساده تر carrierless amplitude/phase یا CAP میباشد که در اکثر سیتمهای قدیمی تر ADSL استفاده شده است.
CAP توسط تقسیم سیگنالهای تلفن به سه باند متمایز عمل میکند :
مکالمات صوتی که بر روی باند0-4 Kilohertz منتقل میگردد. و در تمام مدارهای POTS وجود دارد. کانال Upstream که از سمت کاربر به سرور میباشد بر روی باند بین 25 و 160 Kilohertz منتقل میگردد.
کانال Downstream که از سرور به سمت کاربرمیباشد از 240 Kilohertz شروع میشود و تا نقطه ای که به عوامل خاصی ( مانند طول خط و اغتشاشات خط و تعداد کاربرانی که بر روی یک سویچ مشخص وجود دارند) بستگی دارد اما مقدار ماکزیمم آن 1.5 MHz میباشد. سیستمی با سه کانال کاملا مجزا موجب میشود که احتمال برخورد بین کانالها و یا سیگنالهای بین خطوط مختلف به حداقل خود برسد.
DMT هم سیگنالها را به کانالهای مختلفی تقسیم میکند اما از دو کانال مجزا برای Upstream و Downstream استفاده نمیکند. بجای آن DMT اطلاعات را به 247 کانال مجزا که هر کدام عرضی برابر 4 KHz دارند تقسیم میکند. یک راه برای تصور این مسئله اینست که فکرکنیم که شرکت تلفن سیمهای مسی شما رابه 247 عددد خط 4KHz مجزا تقسیم کرده است و به هر کدام از آنها یک مودم را متصل نموده است و شما در آن واحد 247 اتصال برابر مودم را خواهید داشت.اگر که کیفیت یک کانال بسیار پایین باشد آنگاه به یک کانال دیگر شیفت داده میشود. سیستم بطور ثابت سیگنالها بین کانالهای مختلف شیفت میکند و همواره برای پیدا کردن بهترین کانال برای فرستادن و گرفتن اطلاعات جستجو میکند. بعلاوه بعضی از کانالهای پایینی که از حدود 8 KHz شروع میشوند به طور دو سویه برای فرستادن و دریافت اطلاعات Upstream و Downstream استفاده میشوند. کنترل و مرتب کردن کانالهای دوطرفه وبالا نگه داشتن کیفیت 247 کانال موجب میشود که سیستم DMT بسیار پیچیده تر از سیستم CAP عمل کند ولی این سیستم انعطاف پذیری بیشتری را بر روی خطوط با کیفیت متفاوت ایجاد میکند

تجهیزات DSL
ADSL از دوقطعه از تجهیزات استفاده میکند. یک سری از تجهیزات در جهت استفاده کننده و سری دیگر در شرکت تلفن یا هر فراهم کننده خدمات DSL استفاده میشود.
در جهت استفاده کننده یک فرستنده /گیرندهtransceiver نصب میگردد در شرکت خدمات دهنده یک دستگاه DSL Access Multiplexer (DSLAM) نصب میگردد که برای دریافت اتصال کاربر استفاده میشود.
DSL Transceiver
اکثر کاربران خانگی فرستنده/گیرنده DSL خود را مودم DSL مینامند. مهندسان شرکت تلفن یا ISP آنراATU-R می نامند.
بهرحال این وسیله نقطه ای است که بواسطه آن اطلاعات از کامپیوتر کاربر یا شبکه به DSL منتقل میگردد. Transceiver به چند روش میتواند به کامپیوتر کابر متصل شود. اکثرکابران خانگی از استاندارد USB یا اترنت 10Base-T استفاده میکنند. اکثر Transceiver ها توسط شرکتهای فراهم کننده خدمات تلفن یا DSL فروخته میشوند . فرستنده/گیرنده ها ساده میباشند ولی انواع تجاری آن میتواند هاب ها و سویچ ها و انواع دیگر تجهیزات شبکه را هم در سیستم خود به هم متصل کند و بکار ببرد.

DSLAM
این وسیله که در جهت فراهم کننده خدمات قرار میگیرد وسیله اصلی بوجود آورنده DSL میباشد. DSLAM اتصال را از کابران مختلف دریافت میکند و آنها را برای بوجود آوردن سیگنالهای یک ارتباط اینترنتی سرعت بالا با هم جمع میکند. بطور کلی DSLAM قادرند که با انواع مختلفی از DSL ها در یک اداره مرکزی ارتباط برقرار کنند و از پروتکلهای مختلف و مدولاسیون های مختلف – هم CAM و هم DMT برای مثال پشتیبانی میکنند. بعلاوه DSLAM ممکن است که کارهای دیگری مانند مسیر یابی و آدرس دهی خودکار IP را نیزبرای مشتریان انجام دهد.
DSLAM موجب بوجود آمدن بزرگترین اختلاف بین سرویسهای مودمهای کابلی و ADSL میشود. به خاطر اینکه کابران مودمهای کابلی بر روی یک شبکه حلقوی به اشتراک گداشته شده قرار دارند که این امر موجب میشود که در اکثر موارد هرچه تعداد کابران بالاتر برود کارایی پایین ترآید در صورتی که در تکنولوژی ADSL یک اتصال جداگانه از هر کابر به DSLAM وجود دارد و این بدین معنی است که در صورت اضافه شدن کابر جدید تاثیری در سرعت سایر کابران وجود ندارد ابته این تازمانی است که تعداد کابران برای یک اتصال پر سرعت اینترنت به حد اشباع نرسد. در نقطه اشباع بالا بردن سطح سرعت توسط فراهم کننده خدمات موجب افزایش کارایی برای کابران میشود.

آینده DSL
ADSL با تکنولوژی هایی مانند مودمهای کابلی و اینترنت ماهواره ای برای داشتن یک ارتباط پرسرعت در حال رقابت میباشد. بر طبق گزارش IDC در ایالات متحده در حدود ماکزیمم 330,000 کابرخانگی از طریق DSL در سال 1999 به اینترنت متصل بوده اند این رقم برای مودمهای کابلی برابر 1,350,000میباشد. پیش بینی میشود که تا سال 2003 تعداد کابران مودمهای کابلی به 8,980,000 و تعداد کابران DSL به 9,300,000 برسد . در حال حاظر ماکزیمم سرعت DSL توسط کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا به 1.5 مگابیت بر ثانیه محدود شده است. تکنولوژی هایی که به تازگی آمده اند در تئوری سرعتی معادل 7 مگابیت بر ثانیه را فراهم میکنند و تحقیقات انجام شده حتی سرعتهایی بالاتر را توسط استفاده از پروتکلهایی مانند G.Lite و VDSL نشان میدهد.

¤ نویسنده:احمد صابری